---“Seviyorum”! diyordu yine
þair son dizelerinde.
belli ki; mevsimler geçmiþ
dokunamamýþ yarin tenine
Artýk ten de ten deðildir
Hüzzam bir tenni
tenenendir.
Zamandan kalan geriye
Hepimiz biraz sevdik amma
Hangimiz tutunabildik ki
hiç býrakmaksýzýn sevdanýn eline
Þair! tek sen deðilsin seven
Ben, sen, o, biz, siz, onlar
Bacýn, kardeþin
Anan, baban, deden, nenen
Aðaç, deniz, göl, balýk
Yayladaki ulu çam
Çatlak çorak toprak
ve kuruyan þelaleler
Sadece sarý birer leke çaldý felek
Albümlerimizdeki
Delidolu sevdalý resimlerimize
Ama biri gelip görse
ne der þu virane tanýnmaz halimize?
Þimdi durulma/düþünme zamanýdýr
Terkedip ahu zarý
Pisleyip kirlettik dünya atmosferini
ve tüm sularý
Yýktýk, deldik, devþirdik
kocaman kocaman daðlarý
Yedi bitirdi kendini de
Doðayý da dünyayý da
Memleketi de
Þu insanýn
Duygudan, güzellikten
bilimden yoksun
ezber ve inatla peþinden yürüdüðü
Körolasý yoksul ve kara sevdalarý
Eðer hala yerinde duruyorsa
Tanrýnýn bahþettiði o zeka kýrýntýlarý
Beyninizde
Ve bir katre duygu kalmýþsa
Yüreðinizde
Gözünüz kulaðýnýz beyniniz diliniz
Hele eskisi gibi koku alýyorsa burnunuz
ve hala dokunabiliyorsa bir elmaya eliniz
O zaman ne duruyorsunuz ?
---Seviniz
Þimdi ve her an
Sevme zamanýdýr
Bir þair uydurmasýdýr ki;
Bülbüller asla figan etmez aþktan
Ýstediði zaman konar güle
Ýnanmýyorsanýz
Sorun bir bülbüle
Þimdi ve her an
Sevmek zamanýdýr
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.