sonra ben, o meydanda
atý ölmüþ yenik bir süvari gibi kaldým
öyle baktým gelip geçenlere
gelmedin.
aðýr bir yükmüþ gibi býraktým
köprüden, kolyeyi
seyhan nehrine.
ve deli dumrul’a beþ kuruþ vermedim
çünkü jilet kadar keskin bir kayaydý yüzüm
derin bir uçurum açýlmýþtý içimde
hikayemiz burada bitti
ne ben göze aldým daðlarý
ne sen bu çukur düzlüðe indin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.