Akýttýðý her bir damla yaþ, gözlerindeki anlamlý bakýþlarý gizlemeye yetmiyordu,
Ufacýk bedeninde, o koca yüreli omuzlarýnda , yaþýndan büyük yük vardý sanki. Minik elleri ayazdan kýzarmýþ, üþümüyordu hayata inat… Bir yaný sevgiye, þevkate, ve bir yanýnda... anne kucaðýna hasret saklýydý. Elinde mendili ama göz yaþýný silemez olmuþtu, Akýtmýþtý içine acýyý, yoksulluðu, kimsesizlik ile çaresizliði damla damla… Her damlasý ruhunu kanatmýþ, Kader demiþ, boyun bükmüþtü belki de yaþadýklarýna...
Kimi zaman tok ama çoðu geceler aç yatardý belki de, anlamlý, ürkek bakýþlarý vardý üzerimde ,
bir baktým… ama bir daha bakamadým, bir þeyleri koparýp almýþtý sanki yüreðimden.
Bir bayram sabahýydý, gözlerimin termal kamerasý alanýna girdiðinde , o minik beden... Yalýnýzdý, çaresizdi, kimsesizdi, kim bilir hangi fýrtýnalar yýkmýþ, tarumar etmiþti gönül bahçelerini… Bayramdý ammaaaa bayram onun neyine? Hiçbir anlam ifade etmiyordu diðer soðuk kýþ gecelerinden… Çocuktu, yýrtýk lastik ayakkabý, yamalý elbisesiyle, çaresiz gözlerle bakýyordu ... bakýþlarý bir baþka anlam yüklemiþti körpe yüreðine, Bir damla daha süzülmüþtü gözlerinden, kan kýrmýzý yanaðýna.
Bakmaya utanmýþtým bir an, gözlerimi saklamýþtým, utandýrmýþtý insan olduðuma beni…
Sonra bir daha bakmak istedim, kaldýrdým baþýmý… soðuða yenik düþmüþtü körpe yüreði, olduðu yerden kanatlanýp uçuvermiþti... Bayram onun neyine? Kim bilir Kaç bayram geçmiþ,? farkedilmemiþti bile... gözlerimden bir damla kan, acýtmýþtý yüreðimi, utanmýþtým kendimden on an…
O BÝR SOKAK ÇOCUÐUYDU AAAMMMMAAAA
bizim çocuðumuzdu.
EVET ... O BÝZÝM ÇOCUÐUMUZDU…
KOÇAK
2002 Ýstanbul Not: Resim Alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat04 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.