uykularımı satmışım..

gecenin bu saatinde sokaklar
sessizliðin koynunda uyurken
hafiften bir rüzgar sesi kulaklarýmda
derinden oflar çekerken
pencere aralýðýndan karanlýklarý süzerim
ne bir tek yýldýz aydýnlýðý
ne de ayýn þavký düþer caddelere
zifiri karanlýðýn ortasýnda gözlerim...

uykularýmý sattýðým dertler pazarýnda
eriyip tükenirken sabahlara dek
üþüyen sokaklara kendimi býrakmak
öfkelerimi sýralamak isterim ayaza inat
kimin umurundaki içimin yanmýþlýðý
dertlerimin kasýrgalara dönmüþlüðü...

bazen deli gönül diyor iþte, demesine de
bir ben eksilsem þu dünyadan
kýyamet mi kopacak gidiþime
yok be gülüm, delilik zýrvalamasýdýr gelen
seni nasýl býrakýrým yalnýzlýða mahkum
daha dün gibi kulaklarýmda çýnlar andým
seni ve ülkemi bensiz býrakmýyacaðým
can sevdiðim, ceylan bakýþlý yarim...












Sosyal Medyada Paylaşın: