Son ümit

Yaslý daðlarýn ardýndan, yine bir gün,
beni yalnýz býrakýp, kaçarcasýna gidiyor
Þeyda gönül, bitkin düþmüþ,
kan dolan ufuklara, öylece mahzun bakýyor

Esen rüzgardan, uçan kuþlardan,
son bir ümitle, seni soruyor
Istýrapla akan gözyaþlarým,
yaðmur olmuþ, beni ýslatýyor

Kulaklarýmda hala çýnlýyor,
o, sevda çaðýran sesin
Sanki ciðerlerimden geliyor,
içime dolan nefesin

Sensizlik korkusu, büyüdükçe büyüyor;
dev’leþip, çýð gibi eziyor beni
hüzün ve kederler, dostum, yoldaþým oldu;
umutlar tükenmeden, peþime sal, bari gölgeni.
Sosyal Medyada Paylaşın: