Son ümit
Yaslý daðlarýn ardýndan, yine bir gün,
beni yalnýz býrakýp, kaçarcasýna gidiyor
Þeyda gönül, bitkin düþmüþ,
kan dolan ufuklara, öylece mahzun bakýyor
Esen rüzgardan, uçan kuþlardan,
son bir ümitle, seni soruyor
Istýrapla akan gözyaþlarým,
yaðmur olmuþ, beni ýslatýyor
Kulaklarýmda hala çýnlýyor,
o, sevda çaðýran sesin
Sanki ciðerlerimden geliyor,
içime dolan nefesin
Sensizlik korkusu, büyüdükçe büyüyor;
dev’leþip, çýð gibi eziyor beni
hüzün ve kederler, dostum, yoldaþým oldu;
umutlar tükenmeden, peþime sal, bari gölgeni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.