kilise sokağı
Senin isminle baþlayýp yine isminle bitiyorsa her þey
Ve nedensiz sana bu þiiri yazýyorsam
Þafakta ansýzýn karanlýk geceleri yakýyorsam
Ve yaktýðým geceleri sana adýyorsam
Bütün ýrmaklarým sana doðru akýyorsa
Ve ben sana dair hayaller kuruyorsam
Kehribar dökülmüþ yüzünden mi bilmedim
Hangi el koydu gözlerine canýmý görmedim
Muþtulanan bir bahar taþýyor sanki sözlerin
Ýnsanlýðýn savasýndan arta kalan yiðit misin
Küf tutmuþ bir þehrin orta yerinde kalbinde
Karanlýklar içinde bir müjde gibi yükselirsin
Meddahlarýn diline düþmüþ yitik sevdalarým
Mendil satan çocuklarýn üþümüþ ellerinde
Üsküdar sahilinde gezen aþýklarýn gözlerinde
Beþiktaþ vapurunun arka güvertesinde aramýþým
Yatalak bir hastanýn bitmeyen çilesinde
Ölüme gidilen her seferde seni aramýþým
Ruhumun derinliðinde sakladýðým hayallerimi
Hüzün dalgalarýyla köpüren haki denizlerimi
Her yýldýrým düþtüðünde korktuðum geceleri
Annemden dinlediðim hikayeleri anlatayým sana
Baþka bir masalda baþka bir mekanda Kuzguncuk’ta
Ver elini rüyanýn tam ortasýnda kilise sokaðýnda
Ahþap evlerin hala hayata tutunduðu sokakta
Nice yaþayanlarýn umutla yürüdüðü sokakta
Dostluðu menfaate deðiþmeyen insanlarýn olduðu
Sevdanýn bir adýnýn hala vefa olduðu sokakta
Baþka bir yüzyýlla baþka bir mekanda Üsküdar’da
Ver elini yaðmurun tam ortasýnda kilise sokaðýnda
Baðbozumunda babamdan sakladýðým gülleri
Kardan adamdan ödünç aldýðým kar tanesini
Çocukken kumbaramda biriktirdiðim gülüþlerimi
Gökyüzünden aþýrdýðým yýldýzlarý koyayým avucuna
Baþka bir dünyada baþka bir mekanda Ýstanbul’da
Ver elini hayatýn tam ortasýnda kilise sokaðýnda
Onulmaz yaralar alarak kaçtým sevda þehrinden
Eski zamanla Leyla’nýn yaþadýðý zamana gittim
Kervanlarýn haramilerin kol gezdiði diyara
Leyla da bir eksiklik var anladým bir bakýþta
Senin gibi hülyalý bakmýyor gülmüyor Leyla
Bir gülüþün bin Leyla dan evladýr bana
Zemheri gecenin içine þafak düþtüðü saatlerde
Yaradanýn kapýsýnda ettiðim duamsýn benim
Hatýralarla dolu dost sýla akþamlarýnda
Söylediðim hasret türkümsün benim
Hayatýn soðuk garýnda trenimi beklerken
Elimde sýmsýký tuttuðum sýcak biletimsin benim
Karanfillerin boynu bükük sen yokken
Bebekler bile aðlamýyor sen yokken
Ýdam mahkumlarý özgürlüðe dönüp bakmýyor
Artýk kimse Kemal Sunal’a gülmüyor
Bir gelsen yaðmurlar gelirdi kurak ülkemize
Bir gelsen Kýz Kulesi eðilirdi önünde
Uzun kýþ gecelerinde yan yana otursaydýk
Sýcak gülümsemenle ýsýtsaydýn odamýzý
El ele çýksaydýk þarkýlarýn doruklarýna
Sen makamlardan bir nihavend sunsaydýn bana
Þarkýlarý gözlerinde kaybolup söyleseydim
Bakýþýndan süzülen iþvene kurban olayým deseydim
Ram olsaydý bulutlar senle savrulsaydý rüzgarda
Karlar seni ansaydý ocakta doðduðunun anýsýna
Alsam götürseydim seni masallar diyarýna
Fildiþinden bir saray yapsaydým otaðýna
Bir masal anlatsaydým geceye rüyaya ve sana
Hiç doðmasa güneþ geceler hiç sabah olmasa
Tanyerinde dilime peri masallarý dolandý
Ve güldün gülüþünle turkuaz yaðmurlar yaðdý
Sen gül ki yenilmesin Zengibar kalesi masallara
Sen gül ki yenilmesin insanlar bezirganlara
Hep gül ki dünyam senin etrafýnda dönsün
Rüveyda’lar ýþýðýnla karanlýða gömülsün
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasan cemal erol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.