“Ruhun elinden alýnýrken yalnýz olmayacaksýn dediðinde Çoktan aklýmýn kuytularýna yerleþmiþti bile þeytan”
I
-Nefes önü sohbetleri-
Gözbebeklerinde sabahlarý kilitlediðim kavimler yok oldular Þeffaf kelimelerden yarattýðým kaoslarda Onlar ki rüyalarýna açtýðým kara delikte gördükleri Seremonilerde buldular en saf þehvetleri Ve bununla beraber Yapraklarýn yeþil tonlarý bürüdü tüm hayallerini Zaman saðduyusunu yitirip çýldýrdý ellerinde Aciz kaldýlar Utandýlar Aðladýlar!
Geçmiþ ve gelecek olan tüm hayatlarýn baþýna iki baykuþ diktiðim gün Sinmiþti üstüme tabutumun kadim kokusu Birisi öldürdü diðeri diriltti mevsimleri Ve sol elimle naifçe býraktýðým kýþlarda varoldu hep keskin hazlarým
Bu yüzden kalbime hiçbir aþkýn mübah olmadýðýný bilemedi Asýrlar boyu inançlarýný eþelediðim Diþiler ve rahimlerinde taþýdýklarý erkekler
Biriktirdiðim kerahat vakitlerinde meftun olup kandýlar uysalca Kulaklarýna fýsýldadýðým en þefkatli naðmelerime Oysa ki her birinin teninden Týrnak diplerime doldurduðum cehennemi besliyordum Göremediler Duyamadýlar Aðladýlar!
II
Ölüm arkasý efsunlarý
Kaderlerinde yeþeren karanlýðýn karþý konulmaz sýrrý ile Düþüncelerinin saçakaltý seviþmelerinde ölürken ruhlarý Günahlarýmýn üryanlýðýnda soyundu ihanetlerim Örselenirken tüm bilgelikleri gizli kanyonlarýnda Lanetimin kusursuzluðunu gizleyip çoktan tüketmiþtim umutlarýný