Çocukken kapanýrmýydým ayaklarýna, Diz çökermiydim karþýnda.. Þimdi senin mi kölen bu yürek, Yoksa aþkýn kölesimi tüm insanlýk... Aþk yaratýlmasaydý, sevmek olmasaydý, Anlamýný yitirmezmiydi güzelliðin.. Velhasýl... Ne zormuþ bu aþk denen illet, Her yaralý gönül ondan muzdarip.. Ýçtikce yakýyor ciðerini, yandýkca içiyorsun aþkýn þerbetini..
Yine uykuya hasret gözlerim.. Duman altý olmuþ sensiz geçen yýllarým.. Ne yalnýzlýktan, ne de sensizlikten, Ben aþksýzlýktan korkarým... Yanýmda olmasanda aþkýn bana mutluluk..
Sosyal Medyada Paylaşın:
srkn61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.