MASUM BUSE
Birgün olur hüzünler, hükümsüz kalýr
Ezgin bir matem çöker yorar tenimi
Nazlý ürkek son bakýþ aklýmý alýr
Ýzleri köz köz olur yakar canýmý
Mutluluk demek, alýþmak mý yokluða
Lütuf mu hayal etmek, aþka tokluða
Ellerini tutunca soluk soluða
Kalbim çýkar yerinden sormaz yönümü
Aþk ile elmaya, saplanýnca býçak
Lekelemez sevdayý deðiþmez gerçek
Nefesimsin mimozam, nadide çiçek
Ebruli yapraklarýn sarar günümü
Faili kim sevdanýn, bilmiyor kimse
El ayak çekilse durup dinlese
Sýr olur leb-i yarda o masum buse
Ýçimden çýkar mý hiç döksen kanýmý
Masumdur her dokunuþ yârdan gelince
Sarýlsa canlar aþk ile, yansa gönlünce
Ýzbede de olsa yâr, seni görünce
Nasýl sevindirir aþk çocuk yanýmý
28 KASIM 2013/Tamercan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.