OTURDUĞUN ŞEHRE
Oturduðun þehre uðradý yolum
Girmek istedim de ben giremedim
Yüreðim kabardý gözlerim doldu
Aktý gözyaþlarým ben silemedim
Koca þerir sanki üstüme geldi
Caddeler karýþtý bir baþka oldu
Adresin hayal meyal aklýmda idi
Bulmak istedim de ben bulamadým
Her þeyi unuttum girdim þehre
Araya araya geldim evine
Zilleri okudum ismin orada
Elimi koydum da zil çalamadým
Yaðmurdan sovuktan üþüdüm durdum
Evinin önüne yýðýldým kaldým
Salavat çevirip kendime geldim
Kalmak istedim de ben kalamadým
Periþan bir halde döndüm geriye
Defalarca gidip geldim evine
Bu dargýnlýk niye sorayým diye
Sormak istedim de ben soramadým
Döndüm dolaþtým çaresiz halde
Dýþarý çýksa da tutsa elimden
Güller toplamýþtým gönül baðýndan
Vermek istedim de ben veremedim
Sorarým herkese dargýnlýk niye
Dost düþmana olanlar anlatýn bana
Aradaki dikenler çýkýn kanara
Görmek istedim de ben göremedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevrettin uludağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.