Kanadý kýrýk kuþa; kanat olmayý dilediði, o günkü gibi Hep masum ve saf kalabilseydi Hiç büyümeseydi içimdeki çocuk...
Kimi mecnun der, kimisi katýksýz deli Bilmem ben de neredeyim ya da neyim Belki sýnýrlarý ihlal eden taþkýn bir nehir Kanatsýz kanatlanan bir hayalperest Belki ayaklarým gibi yerlerde sürünüyor Nereye gittiðinden habersiz...
Hangisi daha aðýr yüreðimde Medde miyim cezirde mi? Kýyýda kalan su birikintisi belki Çapý küçük, hacmi küçük sevgimin
’Keþke doðduðum gibi gidebilseydim’ Yakýyor içimi bu sözün Ya Ömür (r.a.) Sen ki zalime keskin kýlýç Mazluma þefkatli Övülen...
Kýyaslayamam ki Allah aþkýyla yananlarý gördükçe Utanýyorum Düþürüyorum içimden kendimi
Sustum iþte yine Konuþ benimle ya Rab Konuþ ki ebediyen aþkýnla yanayým...
26 kasým 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.