Bir bahar mevsimi, Toprak Ana eþit emzirirken hepimizi, Nedir? kýþ saati gibi, Bir saat karanlýða çeken seni.
Bak! Gökkuþaðý gibi, rengarenk insanlýk bahçesi, Yüzyýllardýr anlatýyor Mevlana’sý, Yunus Emre’si, Ve yaðan bereket eþit ýslatýrken herkesimi, Nedir? Tek bir bahçede; tek bir çiçeðe küstüren seni.
Biliyorum! býrakmayacaklar kabileciliði, mezhepçiliði, Meyve çaðýnda, çürütecekler insanlýðýn elmacýk kemiðini, Ver elini avuçlarýmýzdan uçuralým, kardeþlik kelebeðini, Ademoðlu görsün nereden geldiðini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdemcelenk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.