bulutlar habercisiydi
düþlerde kalanlarýn
parçanmýþtý elbet
bir yaz
ya da eski bir sonbahar
baharlar hep vedalardý zaten
neydi ki
ellerime usulca dokunan
dokundukça ýsýtan
sanki tanýdýðým birisinin elleri
bu kasým yaðmur da yaðmadý
oysa hala ýslak ellerim
kokusu bir baþka tenden
bilinmez ki kimden yadigar
öylesine eser ki
tenha vakitlerde
geceyi saran rüzgar
uzaklardan seslenir gibi
ah kimbilir kim çaðýrýr
bilebilir misin seni
beni
bizleri
öylesine yakýn ki
karanlýðýn içinde sesleri
nefesleri
okþar da gider yüreðini
belki bir sevgilinin
gözlerinde gözleri
hissettiðince duyarsýn gidenleri
giden de sensin kalan da
anlarsýn belki
bir göz yaþý
bir yaðmur damlasýnda
bir ten
serin bir rüzgarda
bilmem ki kokusu
hangi iðde bahçelerinden ulaþýrken sana
havada yaðmur kokusu
kimbilir hangi tende can
canda ten karýþýr nefesine
yüreðince hisseder
hissettiðince yaþar ya da ölür insan
yaþýyorsun farzet ki
bin bir biçimde
hücrelerinin moleküllerine kadar
sende var olan kim
kim var ki içinde topraðýn
havanýn
ve suyun
varlýðýn
ya da yokluðun
baþý ve sonu sen misin
ara sýra bir selam ver göremediklerine
öylesine çok ki o göremediklerin
bari hissetmeyi dene
bitmedi iþte
bitmeyecek hiç bir þey
bu kasým yaðmur da yaðmadý
oysa hala ýslak ellerim
kokusu bir baþka tenden
bilinmez kimden yadigar ...