I.
Ýnsan kendi izini sürerse baþkasýnda
Herkesini ve her þeyini kaybeder.
Bir yerden farklý þarkýlarla geçtiðinde
Nasýl haksýzlýk ediyorsan anýlarýna...
-Anýlarýný özenle sakla!-
(Üç gün üst üste senin yataðýnda uyudum.
Dedim ki
Bu uykudan uyanýrsam Allah’ým
Beni koru!
Yedi kelebeðin yedi caný
Yedi kalpte ayrý ayrý acýyorken
Gün doðar doðmaz
içimde cehennem gibi bir hatýrlamak...
Kalktým bir pencere kenarýna oturdum.
Dedim ki...
Bugün ölmezsem
Seni nasýl unuturum?)
II.
Acýtmaz ki ertelenen þeyler
Durdukça sadece
Daha çok durmuþ olur
Bir yerlerde...
-Ertelenen gidiþler
Erken geliþlere benzer.
Bin piþmanlýktan öte
Bir ah’la unutulur.-
III.
Bir yýldýzda bir milyon çocuk gözü yaþar sen ne sanýyordun
Ömür boyu susmaya benzeyen sessiz bir harf gibi dünyanýzda
Ýlk Þubat ölümünden bu yana kül rengi mezar çiçeði
Bir avuç bulgur ile elli iki gün balkonlarda
Güvercinler beklemiþ...
(O güvercinler hiç uçmasýndý hayat -hadi artýk!-
Ölecek ölsün.
Kalacak kalsýn.
Parça parça bölünüp toplanamamaktan böyleyim
Ben terk edilmeye benzeyen bir terk ediþ
Olduðunuz yerden uzakta ve hemen yanýnýzda
-O kadar da kýsa deðildir yaþamak-
Diyordum...)
IV.
Ve elli iki gün sakladým adýnýzý
Asmalara baðlý iki yün ipliðinde
Sonunda dedim ki
-Artýk gelmeyecek!-
Haklýsýnýz...
Çok düþtüm.
Düþ’lerden kalkmayý öðrendim.
Dediðiniz gibi
Dünyada her þey var olmaya bu kadar ýsrarlýyken
Aklýmýzda bunca yaþamak varken madem...
Sonra siz geldiniz
-Kýraðýya vuran ilk gün ýþýðý-
Uyandým. Upuzun dualar gibi andým adýnýzý
Baktým ki dünya güzel an’lar býrakmak yaþamdaki herkese
Ben de size bakmayý öðrendim bugün.
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.