Fakirlik deðil benimkisi Ýçim yoksul Anne Yaralarýma her gece þiir döküyorum Kýrmýzý ,siyah mavi kalemlerle Okunaksýz yaþýyorum hayatýmý Anne Her sabah uyanýr uyanmaz Daha fazla toz tutmasýn diye Yüreðimin avlusunu gözyaþlarýyla Süpürüyorum bide
-Ýyiyim ,çok iyiyim Anne sakýn merak etme -
Ýçimin sesine aldanma ama yinede dinle
Tut elimden Çocukluðuma götür beni Bana bir beslenme çantasý hazýrla yine Yetiþkin hüzünlerimi rafadan piþir ama bu kez Kendi kabuklarýmý,kendim soyduðum yaralarým var þimdi Acýtmadan sevmeyi bilmiyor kimse
Sosyal Medyada Paylaşın:
züleyha34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.