Huzura Hasret Kalmışcasına

Þu acýmasýz, hayatta yaþadýkca,
duygularým,törpülenip köreliyor.
Hayat sanki bir çuvalýn içine koyuyor.
Aðzý sýkýca baðlanmýþ kör düðüm,
Özgürlüðümü gasp edercesine.

Çuvalýn, Ýçinde çýrpýnýp geriliyorum,
Çoval çapýndan baþka geniþlemiyor,

Daralýp boðulacak gibi oluyorum,
Ne zaman biraz hava almak istesem,
Bir dar sokaðýn içine giriyorum,
Omuzlarýmý yana düþürüp yürüyorum,
Sokaðýn hiç çýkýþý yok,
Dönüþüne duvar örülmüþcesine.

Duvarlarý üzerime yýkýlacak Sanýyorum,
Geriye dönsem olmaz bir ümüt ýþýðý görünür diye,
Bile bile çýkmaza doðru durmadan yürüyorum,
Ayaklarým bileklerinden kýrýlýrcasýna,

Ýçinde bulunduðum dar sokaða,
Hiç bir pecere açýlmýyor,
Duvarlarý buz gibi soðuðu içime iþliyor,
Kaným donup vucudum titriyor,
Üþüyorum kimse beni görmüyor,
Bakan gözler kör olmuþcasýna.

Bildiðim sokaða pencereler açýlýr,
Ýnsanlar, kapýsýnýn önünde oturur
Geçen insanlara selam verilir,
Sokakda çocuklar oyun oynar,
Sokaða neþe huzur gelir,
Sevgi yüzlerden taþarcasýna.

Þehirlerde kalabalýk içinde yalnýzlýðýmdan,
Kimsenin kimseyi tanýmamasýndan,
Selamsýz geçen yüzlerden korkuyorum,
Artýk betonlardan ürküyorum,
Sokaðý sokak gibi sýcacýk düþlüyorum,
Ama sadece düþlerimde kalýyor,
O huzurlu toprak kokan sokaklar,
Huzura hasret kalmýþcasýna.

Almanya

Ali-Þahin(Elbistanlý)
Sosyal Medyada Paylaşın: