havada býrakýp gitmiþ kendisini gölgeli saatler gelince uyku yapraklara sevda þarkýlarý söyleyip uzunca baþka bir uyku
sevindi dallarý yerlere kadarmýþ kendine çekip içine doðru kývrýlmak bir gök yüzü bulmuþ gibi yeniden ve oraya bulutlar mavi sesler asmak kendi kalbinden geçen
sarý susmaz ki sarý bir tarla uçsuz bucaksýz bir tokluk kayýp þarkýlar oyunu incindiðinde tutkulu bir böcek gibi aðlayabildiðin üzüldüðünde
ve o karanlýk alçaldýðýnda sýðýnmýþ ellerini beyaz güvercinlere anýmsatan toz duman kanatlar senin yüreðin öpülürken binlerce yýl yüksekten hiç özlediðin
bilemezsin parmaðýnla eþelerken topraðý baþýný diken solucanýn hangi canýný sana sakladýðýný hangi mezarýn ölüsünden selamlar fýsýldayýp kývrandýðýný bilemezsin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.