"Sevmek bu kadar sesliyken, sevilmek neden sessiz"
Kaçýnýz tanýk oldu
Gün ortayken
þehirler arasý bir tren garýnda
Esrarengiz bir kadýn
gölgesinin voltasýna,
Gökyüzünün elinde
sivrilmiþken sonbahar
Dövülmüþ gibi düþtüler
sararan yapraklar
Son vagonuna takýldý
beyhude bakýþlarým,
raylarýn arasýndan
kaybolan gece ekspressinin
Öfkeyle çalýndý ahþaptan kapýsý
Ýlkel bir hazdan sonra
uykuya dalan toy adamýn
Sýrtý dönmüþ topraða terli avuçlarýnýn
Ýbrahim’in Ýsmail’i götürdüðü huzurda
Neye kýzgýnsa Güneþ,
ensesini yakýyor
Rýhtýmda son gemiyi
bekleyen yabancýnýn
Ýfadesiz bu yüzün buruþuk çizgileri
kopuk sandýðýn cümlelerin noktasý
Oysa her hikayenin
baþka öykülere vardýr bir baðlantýsý