Karaborsaya düþtüm, tavan yaptý ederim.
Eksilmedi yine de, ne kaygý ne kederim.
Sildim alacaklarý, borcum varsa öderim.
Yalnýz geldim dünyaya, yalnýz çeker giderim…
Dil sustu,kalem küstü, kaðýt benden kaçýyor.
Gözlerimin önünden hatýralar geçiyor.
Ýntikam peþindeler, yýllar öfke saçýyor.
Ömrümü bir su gibi, lýkýr lýkýr içiyor.
Yýllardýr talihimle, savaþmaktan yoruldum.
Ýçime attýklarým, doldu taþtý yarýldým.
Ey kalemim bu gece, sana son kez sarýldým.
Kimseye deðil ama, kaderime darýldým…
Yaþama sevincimi, elimden alan kader.
Her gün baþka sürprizle, kapýmý çalan kader.
Beni kendine karþý, çaresiz kýlan kader.
Bitir artýk vademi, hep ayný kalan kader…
onuncuköylü
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR
K.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.