Onu Sadece Yaşamalısın

Bazen sadece seversin...
Yürüdüðün yolun çýkmaz sokak olduðunu,
Kaybolacaðýný,
Karanlýkta kalacaðýný bilirsin,
Yine de.. Seversin.
Ah þu güzel ilkbahar...
Çiçeklerin açtýðý, kuþlarýn öttüðü,
Bende kalsýn diye umulan,
Mutlu hissettiren mevsim.
Bazenleri yaþayamadan,
Sonbahara kayar.
Yapraklar dökülür aðaçlardan sevmiyormuþçasýna..
Ve her dökülen yaprakta;
Hissedilenler, hayaller, aþk..
Biraz daha solar.
Üzülürsün..
Ama yine de vazgeçemezsin sevmekten,
Canýný yakan o güzel sevgiliyi,
Bir anda çýkaramazsýn kalbinden...
Sýrtýný dönemezsin.
Üzgünken bile üzülmesine dayanamazken,
Ölüm emrini verip,
Onu.. Kalbine mi gömeceksin?
Onun yok oluþunu mu izleyeceksin?
Sonra kilitli bir kutuya hapsedip,
Geçmiþin tozlu yollarýnda,
Herhangi bir yerde, býrakacak..
Ve gideceksin.
Ýleriye attýðýn her adýmda,
Kalbin.. Tekrar tekrar acýyacak.
Ve azalacak.. Azalacak o senden.
Onu.. Neden sevdiðini bile..
Zamanla, unutacaksýn.
O vazgeçmeye kýyamadýðýn güzel gözlü,
Gün gelecek.. Herhangi biri..
Sadece bir yabancý olacak.
Aþk sana gelmiþken,
Ona kýyabilecek misin?
Sevmekten vazgeçebilecek misin?
Kim bilir..
Hayatýn insana ne sunacaðý bir gizem.
Çözmeye çalýþmak yerine,
Onu sadece yaþamalýsýn.

Fatmagül Keskin



Sosyal Medyada Paylaşın: