ýþýðýn içinde karanlýk oturuyorduk beliren basit gölgeler kapalýlýk duygusunu iyi bilen ölüler sýðmayacaklarý yere girmezler
ne oldu kapý mý açýldý hayýr oraya varamadan bir ayaðýný kaybetti özgürlük aþkýna parmaklarýný kavuþtursa yeterdi düþünsene binlerce sene güneþ avlumuzdan eksik olmuyor
yýldýz büyülü ve parlak demiþtin sonra düþtü mü uzatma ayaklarýnýn altýnda bir mavi varmýþ gibi karanlýðýn içinde yaþayan her þey biraz korkar aðaçlar kýpýrdamýyordu yapraklar sa azýcýk
fakat beni geren þarabýma aþk zehri katan kadýn biliyormuþçasýna benden kaçarken lanet olsun yine mi o gölgeler bize yalanlar söylediler
þu duvarýn ötesinde baþka bir duvar bir birine bakar kendi karýþýklýðý için inþa edilmiþ bir odacýk içine arzular sýðsa iyi daha fazlasý çok kayboluþ rahat ve huzur bütün günahlarýný temize çeken o koca boþluk orada öylesine daralýyordu ki dudaklarýmýzý birleþtirip ciðerlerimizi soluduk sancýlý þehvet cennetinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.