ben sevmiþtim bütün insanlarý
hiç birinizi de ben terk etmedim
þimdi dünya bir kafes arkasý
yalnýzca terk edilmiþliðimiz
ve sevgisizliðin kol gezdiði bir daraðacý
bir yanda
aç ve susuz býrakýlmýþlýðým
itilip kakýlmýþlýðým
suçum nedir bilen var mý
bir hüküm ki infazýnda
ölümü bekliyorum burada
oysa
ben de sevmiþtim tüm insanlarý
zararým yoktu hiç birine
ayný dünyayý paylaþmak vardý kaderimizde
ben paylaþmak istedim
ne olurdu sanki
bir ailem olsaydý benim de
baba
anne
kardeþlerim
bir adým olsaydý da
adýmla çaðýrsalardý
mutfak artýklarýný çöpe dökmeseler
bana verselerdi keþke
mutluluk duyardým
karným doyardý
ben de uyurdum karnýmý doyurunca
belki ben de
annemi babamý görürdüm rüyalarýmda
sokulurdum kucaklarýna
severlerdi beni
ben çok sevdim insanlarý
hiç birisine zarar da vermedim
yalardým ellerini
kuyruðumu zevkle sallardým
ah ne günlerdi
þimdi buradayým
yarý aç
yarý susuz býrakýldým
bir gün bir parça et verecekler
içinde binbir zehirli
insanlýðýn temsilcileri
ölümümü seyredecekler
oysa
çok þey mi istemiþtim
þimdi yaþamak vardý
özgürce koþup oynamak kýrlarda
kedilerle
kuþlarla
ve sevgiyle sahiplenmek vardý birbirimizi
yüce Allah yaratmýþtý hepimizi
ah be insan !
bu’dur son sözlerim :
ben sevmiþtim bütün insanlarý
hepinizi de çok sevmiþtim
hiç birinizi de ben terk etmedim
ama
ben affetmem artýk hiç birinizi
dilerim Allah da affetmesin ...