Artýk yoruldum koþtuðum yollarý yürümeye baþladým. Ben hep gülerdim,kendi neþemle büyürdüm Bakamýyorum,gücüm kalmadý,dayanamýyorum duvarlarýma Umutlarým tükendi ölmeyi beklercesine Kaçan kaçana coðu þey elimden. Üzülmek,aðlamakta yok Bastýrýlmýþ acýlar var damarlarýmda Ulaþmýþ olsam gökyüzüne, Ruhumda yenilenir biliyorum. Geçmiþte yaþanmýþlara beklentim yok hayatta Geleceðime yön veremiyorum. Ýki yapraðýn arasýndaki cizgi den daha inceyim Yeþerip canlanmasý için suya ihtiyaç Mucize bekleye bekleye kahroldum. Ýki daðýn arasýnda kalan kafes gibiyim. Etrafýmda sanki kimse yokmuþ Ruhum uçurum da Aklým çözümlenmemiþ ipliklere benziyor. Gördüm ki çabam da faydasýz Kaderin cilvesine býraktým...
Adile TOGAY 21/11/13
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mineladile Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.