Hüzün kaplýyor içimi, baktýkca geçen saatlerime,
Gözlerim ýslanýyor aynalarda gördükce kendimi,
Geçiyor zaman. Önce saniyeler,sonra dakikalar, saatler, günler ve aylar.
Sabah oluyor, ýþýklanýyor güneþin doðuþuyla yer yüzü.
Akþam oluyor, biyerlerde her kes sarýlýp uyuyor sevdiklerine.
Benim içinse ne güneþ doðuyor ne de ay çýkýyor ne sabah nede akþam oluyor.
Her gün her saat ayný. Tepkisiz, etkisiz, sesiz,sensiz ve susukun bitiyor.
Bazen kulaklarýmý saðýr ediyor dýþarýdan gelen insan sesleri,
Bazen de yazlýnzlýðýmý renklendirip taçlandýrýyor.
Bazen huzur veriyor sessizlik bazen de boðuyor bana kalan çaresizlik.
Kuþkular ve korkular kaplýyor zihnimi bir örümcek aðý gibi,
Kanýma iþliyor korkutan nefretim.
Bir acýklý hikaye,bir üzüntü yumaðý bir de mahþer sesizliði senden geri kalan þimdi.
Konuþsan faydasýz,sussan faydasýz,çýðlýk dahi atsam yine sessizlik.
Bir tek ben görüyorum siyah kasýrganýn yýkýntýlarýný,
Darma duman ettiðin parçalanmýþ senden geri kalan kýrýntýlarýný.
Zihnimde toparlamaya çalýþýyorum anýlarýný, bana býraktýðýn acýlarýný,
Hatýrlatýyorken teker teker bu sessizlik,
Bir kenara kazýyorum unutmamamak için yaþananlarý.
Mahþeri bekliyorum,Dünya çaresiz,
Hesabýný ödeyeceðimiz günü bekliyorum ben sessiz ve sensiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.