yalnızlık dümeni

ay karanlýk gecelerden sýzlanýyor,
Bulutlar ona engel sis; keza o da öyle,

ay var gökyüzünden ayrýlýk vaktine,
Sevdama þahid ay var, kalkýn aradan,

Gül kýrýldýkça gülümsemelere mahçup,
Ýnsanlar ona engel aþk; keza o da öyle,

Gül var bahçesinden, ayrýlýk vaktine,
ahdimiz çiðnenirken , açýn yaramdan,

Ayrýlýk derde mi saldýkça kanatýr,
Dermana da mý saldýkça sýzlatýr,

Ayrýlýk ayrý bir mecra ,
bu mecra suskunluðunu hep mi sýzlatýr...!

Yunus emre nayir
Sosyal Medyada Paylaşın: