Dokunamazdım

beni þakacý seven kýz
gülümsüyor yaþlý adam
biraz daha çoðalsak
ben aðaç
ya sen
duysam sesinizin ince sevinçlerini
yemyeþil olsam

ve þapkanýz vardý
aydýnlýk uzun mu uzun
sarý saçlarý rüzgarla dalgalanan
ufuklarýmýz vardý hani

sana sevgiyi dokunurken anlatan
beyaz elerim yok þimdi
belki sende yoksun
geceyi kaçýran karanlýða sorulduðunda
dudaklarýn acýmayacak demiþtin
ne olur hatýrlasýnlar biraz
biraz
üzüldüðümüzde bulutlar

ne kadar çok geçiyoruz
hiç düþündün mü beni
bil bakalým þimdi neredeyim
duysan sevinir hatýrlarsýn
postalýmdan çýkan parmaklarýmý
gülsen
hatýrlarsýn bilirim

dokunamazdým
saðýlmýþ sütler kýrmýzý bir kova ve yeþil çimenler
anlatsam ne çok
ne çok var diyecektin
unuttun mu
ineðin burnundaki komik öfkeyi

yani samanlarýn içinde oturup
uzattýðýnýz tasa çekimser davranan o halim
eski bir anýmýz mý bilmiyorum
hepimizin ayný anda gülümsediði
sakýn orada olmadýðýma inandýrmayýn beni
sarýlýrken boynuma
seni çok seviyorum demiþtin

elmalar düþtü
düþtü
sepetini dolduran kaçtý
ve her gece kan ter içinde uyanan
dudaklarýný kýrmýzý arzularla süsleyip
karanlýða yalvaran aþký öðrendim
aþký öðrendim
o þakacý köylü kýzýndan.







Sosyal Medyada Paylaşın: