sen beni hiç sevmedin ki;

sen beni hiç sevmedin ki ;

ben sevdim seni,sen sevmesen de,
bir çiçek gibi sevdim,koparmaya kýyamadýðým,
yüreðime yerleþtin,konuk gibi,
gidersin diye bekledim,aþkým oldun...

sen sevmesen de ,ben sevdim ...

býkmadan sevdim,býkýlmayandýn ,

sözcüklerini sevdim,þiirlere,kitaplara yazdýðýn,
içimde yaþayan,bir acý oldun,
tattýkça,yüreðimi yakan,
yaktýkça,alev gibi saran bir ateþ oldun,
sürükledin beni,süründürürcesine...

kopamadým,kopmak istesem de,
vazgeçemedim, vazgeçmek istesem de,

sen beni hiç sevmedin ki;

yazdýðýn gül þiirlerini sevdim,onlarda kendimi buldum,
seni aðlayan sesimle sevdim,avundum...
seni özleyen ruhumla sevdim,özledim...
seni yalnýzlýðýmla sevdim, yalnýzlýðým oldun...
seni yýldýzlarda sevdim, göz kýrpan güzelliklerde...
seni söyleyen þarkýlarda sevdim, sözlerini dinledim...
seni kýrmýzý gülün kokusunda sevdim,senin kokundur diye...

sen beni hiç sevmedin ki;

ben seni böyle sevdim,kocaman yüreðimle...
damarlarýmda akan kan gibi,yüreðime aktýn,

sevmeyecektin ,neden geldin?
sevmeyecektin ,neden seni seviyorum dedin ?
sevmeyecektin ,neden þiirlerine aldýn?
sevmeyecektin, neden hala bendesin...

oysa kalbine almalýydýn...

ben seni cümlelerime sýðmayan kelimeler kadar sevdim,
ben seni yüreðimdeki çocuk sevinciyle sevdim...

çiçek susuz kalýr mý,sen susuz býraktýn...
giderken,iz yaptýn içimde...

yüreðimde ýzdýrap býraktýn,
hançerini saplayýp ta gittin,
aðlayan beni yalnýz býraktýn...

saðol...canýn saðolsun...!

gül...

Sosyal Medyada Paylaşın: