Kendi Heybetinden Korkan Adam
Hey sen!
yalnýzlýðý, yalnýzlýðýmýn arkadaþý...
keþke sevseydin, sende benim gibi seni
kim bilir hangi þehre efelenirdi gülüþlerin,
Sen yokluðunda çoðalan büyüyen yanýnla
kendi heybetinden korkan adam
tenime yaman vurdu özlemin
tüm aþklardan özür diliyorum
bu aþktan da öte bir þey
adým gibi biliyorum
haydi bir adým da sen gel
tükenmeden mecalim
azalýyorum azaldýkça be zalim.
tövbe mi etti aþk tanrýlarýna
sevdadan yanan aðzýn
yokluðunu gönlüme duyurmak
genç ölümüne aðýt yakmaktýr
sen hiç aþk acýsý bilir misin be sevdam
yürek laf dinlemez, ölümü çaðýrýrsýn gelmez
Aþk dokuz can olur bir türlü ölmez
þiir susar, dil konuþmaz
buðulu bakýþlarýn öðrenir
yaþamýn perdesini karartmayý
eðer ki sende bir parça sevdiysen beni
bana da öðret sevmemiþ gibi yapmayý.
ALÝYE UYANIK (BOZOK KIZI )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.