Yollar! Beni iyi biliyorlar Her sabahýn ikindisinde derimi titreten sirenler Gözümde hep o eskimeyen sima Gönlümse kýrýk Ve yükseliyor ellerim Uzak mý uzaktýr sema
Yollar! Beni iyi biliyorlar Neden serçeler hep suskundur gözüm daldýðýnda Neden komþular yoktur Merdivenlerse basamaksýz Bahçeler çocuksuz Ve karýncalar ölü
Yollar! Beni iyi biliyorlar Hýnca hýnç dolu vagonlar Ve terini silemeyen trenler Biliyorlar ki Ýzlerin romanýndaki imza benim Kýrýlsýn parmaklarým ki Hep köstebek çukurlarýna deðdi tenim
Yollar! Beni iyi biliyorlar Ne gidenler uðurlandý bu perondan Endamlarý utangaçtý Ardýna dönüp bakmadýlar
Deðil mi ki Son kalan yapraðýný sonbahara veren aðaçtým Beyazýn siyahla çarpýþtýðý anlarda Yollarý sarmalamýþtým Deðil mi ki Býrakýp gidenlere en kat’î düþmandým
Son çýrpýnýþ Son tezgah Biliyorlar kaymaz adýmlarým asla geri Pusulam var cebimde Yönümse belli
Bittiðini biliyorlar bu yollar Bu yollar beni iyi biliyorlar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.