DOYACAK RUHUM

-mýþtým hep oysa ki...
savurmamýþken zaman bizi
sen kaçardýn hep,kovalayalým diye
kovalardýk biz de...
oysa ki,
derin kuyular da deðildik;
ve kuytular da...
evvelinden ertesine, sarkýklarý türedi ;hazan bakýþlarýn..
hakim olamadýk gönlümüze,
rüzgarýn estiði yönlerde bulduk kendimizi...
yaprak da deðildik üstelik
günahkar alýnlarýmýzý güneþ karartamamýþtý,
adýmlarýmýz kadar!...

-dýn halbu ki sen..
savunmak zorunda kalmadýn kendini
kaçardýn köþe bucak, kalmayayým diye...
biz yakalayamazdýk yine de...
vakta ki
sen kendini köþeler de bulana dek..
gözleri mahmur olan hep bendim
uykunun sonsuzluðu içinde bir noktada tükendim...
yüreðin hayallerle dolu cývýl cývýl bir serseriydin
ama en çok sen tuttun kendini ayný çizgide
her buluþma beni yýprattý içten içe
en kötüsü de hiç kýskançlýk yoktu bende
hýrpalamadým gayretimi en nihayetinde...
efsundu gözlerimize dokunan her güzellik
her güzeli bir sihiraz bir büyücü bildik...

-lardadýr her zaman
kaybettiðin her yitik, aradýðý yar ve beklediðin vesaire
tuttuðun dilek,yudumlamaya çalýþtýðýn mutluluk...
hiç bir zaman böyle olmamýþtýk
bizim kurgumuzun dýþ kapýsýnda duyuldu o sesler
þimdi çalýnan hicazkar kürdi makamýndan naðmeler...
velev ki veledi topal doðmuþ olsun ördeðin
ne çýkar ki?
tek gayesi karýn doyurmak deðil mi,
bizim gibi ruh doyurmak derdi mi var!...
sahi, bakayým ki doymuþ mudur ruhum
o beni taþýyan yegane yurdum...
Sosyal Medyada Paylaşın: