Aşk-ı Şizofren

Sen geldiðinde kalemim beni terk etmiþti,
Meðer ilham perilerimde kaçýyorlarmýþ, mutlu olduðumu görünce,
Mutlu olmamý neden kimse istemiyor,
Neden kimse bana senden sonrasýný sormuyor?
Sen, evet senden söz etmek istiyorum,
Bir romana yüzünü çizip bir þiir miktarý izlemek istiyorum.
Ama aklýma yokluðun geliyor,
Gittiðin yol ve o yola dökülen göz yaþlarým geliyor aklýma,
Aslýnda aklýma sýðdýrdýklarýn bunlarla kalmýyor,
Aklým baþýmda deðil sanýrým...
Aklým kalbimde,
Sahi, aklým kalbimde olsa yine severmiydim seni?

"Aþk kalpte dir" diyor herkes,
Oysa ben sana bütünümle aþýk olmuþtum,
Gazete manþetlerinin baþlýklarýndan tut,
Yokluðu býrak avuçlarýndan,
Var olan her þeyimi seninle fark etmiþtim...
Sevda siyasetinin boþ bakanlarý vardý,
Bakmayý bilmiyorlardý,
Aþkýn sen halleri vardý birde,
Sensizlikten aðlýyorlardý...
Her þeyi karþýmýza almýþtýk, bunu yapacak güce sahiptik
Gücümüzü nerden bulduðumuzdan bahsetmek istemiyorum,
Ama cesaretimiz, henüz üreyen bir hayvanýn yavrularýný korumak için verdiði uðraþý anýmsatýyordu.
Henüz üremiþ aþkýmýzla güçlüydük biz.

Bedenimle sevmiþtim seni,
Siyasetçilerin atýþmalarý kadar gülünçtü tartýþmalarýmýz, kavgalarýmýz.
Birde her tartýþmanýn ardýndan doðan baðýþlayan yanlarýmýz var ya..
Bir film sahnesinin yapmacýklýðýna kafa tutarcasýna sarýlýrdýk birbirimize.
Hiç bir sinema perdesin de hissedilmemiþtir o içtenlik.
Ýçtendik...
Sadece dilimiz dönerek çýkmazdý aðzýmýzdan kelimeler,
Bir cümle kurabilmek için,
Bütün bir insanýn utangaçlýðý, çekingenliði gerekirdi.
Ve zaten bütünüyle bir cümle kurabildiðimiz olmadý hiç,
Ama iþin iyi tarafý, anlaabiliyorduk...
Zaten bunun için seviyorduk birbirimizi,
Seni seviyorduk kliþelerinin yasaklandýðý bir þehirde yaaþdýk aþkýmýzý,
Aþkým demedik birbirimize,
Birbirimize caným derken, yüce yaradanýn verdiði candan söz ettiðimizin farkýndaydýk.

Aðlardýk! herkes mutluyken gülerdi biz aðlardýk nedeni bilinmez.
Zaten aðlarken bile mutluyduk, kahkahalarý hýçkýra hýçkýra yanýtlardýk,
Dudaklarýmýz sadece konuþmamýza yarardý,
Ellerimiz birbirimizi armaðanlara boðmaya,
Gözlerimiz kaymazdý diðerimizin gözlerinden,
Sahi gözlerin ne kadar derin bakardý.
Gözlerine baktýðým an kaybolur, þehrin bütün itfaiye ekipleri beni arardý senin gözlerinde,
Bulamazlardý,
Saklamasýný bilirdin.
Ve bir þehrin bütün gürültülerini kýsardý senin sesin.
Sesini duyduðum için sevmiyorum þarkýlarý,
Sesini duyduðum için, rahatsýz olurdum yaðmur sesinden.
Sesini duydum için için.
Sesini duyurdun...
Ayrýlýðýn ayak seslerini duyurdun giderken,
Ayrýlýk koktu þehrin havasý,
Aðaçlar senin kokunu sentezliyordu,
Sen gittin ya!
Yýllar sonra ilk defa görülmüþ bir adama bakar gibi oldu herkes.
Ýnsanlarla ayný dili konuþamadýk bir türlü,
Her çeþit film olurdu sinema afiþlerin de,
Hiç birini izlemezdim.
Çünkü hiç birin de bizim gibi sarýlan iki figüran yoktu,
Saçmalýyordu bütün þarký sözleri,
Dünya bana yabancýlaþmýþtý.
Bana bir þey öðrettin giderken.
Hiç gelemeyen biri gidemez,
Kendi acýrýyla benim acýlarýmý bir tutanalr var,
Bilmiyolar iþte, bilmiyorlar,
Ben yaþadýðým bir aþký deðil, yaþamak istediðim bir aþký yaþadým þizofrenliðimle...



Yahya Barskanmay
Sosyal Medyada Paylaşın: