SEVENLER ÖLMÜYOR

Bir gün giydiðim elbisemi soysalar.
Hoca gelip benim cenazemi yusalar.
Gözlerinin önünde taputa koysalar.
Ýnanma sevdiðim sevenler ölmüyor...

Okunsa minareden selamý duysan.
Dinle sözümü yaradanýný seviyorsan.
Kendi ellerinle beni mezarýma koysan.
Ýnanma sevdiðim sevenler ölmüyor...

Benim divane hallerime yar gülseler.
Ýnanma zekeriya öldü diye gelseler.
Hep sevenler iþte böyle ölür deseler.
Ýnanma sevdiðim sevenler ölmüyor...

Hancer ile kesseler benim boðazýmý.
Konuþmak istesem açamasam aðzýmý.
Mezar taþýmda okusan ölüm yazýmý.
Ýnanma sevdiðim sevenler ölmüyor...

TAÞGIN,ým belki ölürüm genç yaþýmda.
Senin sevdan var iken garip baþýmda.
Zekeriya adýný okusan mezar taþýmda.
Ýnanma sevdiðim sevenler ölmüyor...
--ÞAÝR:Zekeriya Taþgýn---------
----------28.09.1991----Þiir’imi ilk kaleme aldýðým tarih )
Sosyal Medyada Paylaşın: