aðýr bir romanýn ilk sayfasýna inþa edilen bir þehirde baþladý her þey
her karesinde ihanet kokan kaldýrýmlar ve yüce aþýklara mezar topraklar
ve gökyüzüne yükselen yitik sevdalara eþ düþen soðuklarda ki saðnaklar
duygularý alýnmýþ bedenlerde saat baþý buz kesilen yaðan yaðmurlar
ve yine her defasýnda yürekten sevenleri vuran yüce ayrýlýklar
her sabah güneþin vurduðu ilk ýþýklarýyla aydýnlanýrdý büyük aþýklar
öðleye doðu alevlenip kalpleri çarpan hislere ortak olan duygularýyla
güneþin akþama vurduðu darbede saklanan koskoca karanlýklarda ise
geceye doðru yükselen bedenlerin savaþýna þahit olurdu tek gecelik aþklar
bir bedene kaç aþk sýðardý ya da bir yüreðe kaç duygu alabilirdi kalbim
ya da kaç paraydý dýþarýdan görünen o güzellik yada elden ele geçen bedenler
bazen aklýma bile sýðmaz olurdu düþündüðüm yüreklerin çifter çifter geliþi
yada sabahtan baþlayan ve kocaman diye adlandýrýlan sevdalarýn geceye doðru gidiþi
ve neyin nesidir nereden gelip nasýl gittiðinin de aklýma saplanmasýmýydý aþk
öyle zor ki ve öyle de acýtýyor ki gördüklerim kör olasým geliyordu her gece
ama bir yandan dan da sol yanýma dokunuyordu elleri kollarý baðlý çaresizlik
en doðru yoldan gitsem de illaki bir durakta sol tarafta bekliyordu ayrýlýk
ve yine vuracaðý yere binip gidecekti her gece olduðu gibi zemheri karanlýklara
bir kalbin deðeri nedir ya da bir bedene ne kadar bir deðer biçilir bir yürekte
ya da bu deðeri verip kimyasýný aklýmýza çivi gibi saplayan yürek deðilse neydi
saçma sapan düþüncelere sahip insanlar mý yoksa hayatý böyle acýyla yaþatan
yaþamda varmýydý bir hata hani olur ya belki yanlýþ yerden baþlamýþýzdýr hayata
ama her defasýnda bir sýfýr önde baþlýyorduk bu aþk denen duygu yoðunluðuna
ve hiç bir zaman da berabere bitmiyordu sonu hep yenik hep maðlup hep acý
ve her defasýnda da son dakika da maðlubiyet golünü yiyen yine biz oluyorduk
neden bilmiyorum ama çokça sorgulasam da kendimi o zaman zarfý içersin de
yine de nereden geldiðini bilmediðim bir hislerle vuruyordu kiralýk gecelerde
basitleþtirilmiþ duygular ve hisler ile koskoca yürekleri kana bulayan eller
ve onca aydýnlýðýn içinden çýkýp zifiri karanlýðý seçip aklýmýza düþen ihanetler
ve yine onca acýyý indirdiðimiz yürekleri her gün kanatýp acýtan karaktersizler
eyyy içimizi dýþýmýzý bir eleðe çevirip de kalbimize aldýðýmýz yüreksizler
ve sabah olup güneþ doðmadan sýrtýmýzdan vurup da çýkýp giden kiralýk geceler
.
.
.
Mawish
.
.
.
KÝRALIK GECELER – Mawish Þiirleri
.
.
.