Sabah Güneşi

Sarý boðuluyor mavinin içinde.
Siyah kayboluyor güneþin elinde.
Gün yeniden baþlýyor ýlýk bir esintiyle.
Ýþte doðuyor tekrardan sabah güneþi.

Kuþlar ses veriyor hayata.
Toprak bu günki misafirleri için baþlýyor hazýrlýða.
Ýnsanlar kalkýyor yataklarýndan.
Ýþte doðuyor tekrardan sabah güneþi.

Bu sabah güneþi beni çok üþütüyor
Bir türlü ýsýnamýyorum bu hayata.
Iþýk süzülüyor penceremden içeri.
Ama ben sýyrýlamýyorum bu karanlýktan.

Her zaman savaþýyorum.
Ama ne ile...
Kýr zincirlerini diyorum kendime.
Çünkü doðuyor tekrardan sabah güneþi.
Sosyal Medyada Paylaşın: