DENİZLE DİP DİBE...

deniz manzaralý bi’ evim olsa
þöyle, deniz burnumun ucunda
hep karþýmda...
ah ahh!

açardým perdeleri sonuna kadar
geçerdim sallanan koltuðuma
pencerenin kýyýsýnda, dalarak
düþle gerçeðe...

karýþtýrarak bazý, ikisini birbirine
kah, hüzünlenir aðlardým
hüngür hüngür...
kah, sevinir gülerdim
dolu dolu...

gülümsediðim de olurdu
dudaðýmýn kýyýsýyla...
ya da, saatlerce sus pus olur
iyice deliliðe vururdum kendimi!..

fakat ne bunu yapacak lüksüm
ne de deniz manzaralý evim yok
henüz
olursa bakarýz
- denize -

þimdilik
evim, denize 8-10 dakika yürüme mesafesinde
salonun penceresine dayasam baþýmý
ucundan azýcýk görebilirim bile
- denizi -

buna da þükür...
ya, ömrü hayatýnda hiç deniz görmeyenlerden
denizin olmadýðý bi’ þehirde
kuru kuruya yaþayýp gidenlerden olsaydým!
na’apardým!?.


öldüðümde bedenim
denizin sularýna gömülsün
denizatým - cingöz’üm -
sonsuzluða, yuvasýnda kavuþsun

akýntýya kapýlýp birlikte
- e, haliyle -
dip dibe
bilinmeze

bilinmeze...


Gülnur Yener Sarýtaþ
15/11/2013





www.youtube.com/watch?v=sl5BYOH0zDQ

Gözlerim Denizde / Zeynep Baksi Karatag






Sosyal Medyada Paylaşın: