GÖRDÜM

Ömürler tüketen yalan dünyada,
Güçlüyü güçsüzü ezerken gördüm.
Vicdandan nasipsiz olan bünyede,
Evladý anayý üzerken gördüm.

Hileyi kutsal bir meziyet bilen,
Yoksulun garibin haline gülen,
Ekmeði öksüzün elinden çalan,
Kansýzý düzeni bozarken gördüm.

Þükürsüz yaþayan hýrsý bitmeyen,
Haset ettiðine gücü yetmeyen,
Vatandaþa hizmet aþký gütmeyen,
Amiri memura kýzarken gördüm.

Verdiði sözü paraya satan,
Yüreði sadece çýkara atan,
Yalanla yaþayýp yýlanca yatan,
Kalleþi kuyuyu kazarken gördüm.

Veresiye alýp vermek bilmeyen,
Dört mevsim çiçeði asla solmayan,
Karný hep doysa da huzur bulmayan,
Yüzsüzü avare gezerken gördüm.

Kendi emeðiyle baða girmemiþ,
Dikenli diyerek gülü dermemiþ,
Birkez olsun dosta hatýr sormamýþ,
Sonradan görmeyi azarken gördüm.

Þair Hasan anlar insan halini,
Her yüze gülene vermez elini,
Dostlarý kýranlar tutsun dilini,
Þairi þiirler yazarken gördüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: