bendeki sen hangi kitabý açsam, ayný sesler, baktýðým her yönde siluet ayný. terk eden mi yoksa terk edilen mi kalp denen köþkte bir çiçek besler?
içimdeki akþam perdesi, saraylarýmda puslu camlarý acýmasýzca süsler. yok oluþ güzel, anlarým da giderken mezar taþýný alnýma yaslar.
sen yok oluþu mu yoksa perdeyi mi kaldýrýrsýn, bilmem. çamura batmýþ güneþin sýcaklýðýný bir ben bilirim, bir ben. ne tarafta olursan ol, hangi daðýn yamacýnda açan kardelen, gönül sevmedikçe ne durabilirsin, ne de kalabilirsin. açarsýn perdeyi ve kýrasýn puslu camlarý koþarsýn batan güneþin peþinden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihlasakoş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.