VAKIA

vakýa, izi düþer þimdi; gönül ülkümün þiarýna
at, dersin atýlmaz;sat dersin, satýlmaz...
öyle ki kimse su taþýmaz olur bu yangýna
boþa koysan dolmaz, dolusu da almaz...

perdesini açmak isterken bir de ne göresin?
o gençlik zaman atlýsýnýn terkisine vurulmuþ...
gücün de yok ki kavrayýp ta defterini düresin
sonunda harcadýðýn her þey hesaba durmuþ...

saðýnda yahut solunda ararken kayýp meþaleyi
onu bir sancýlý depdebenin elinde görmüþler;
seyre dururken aþamamýþ bir halde o merhaleyi
niceleri senin zaferine müþtak olarak ölmüþler...

kuru bir gürültüdür yapamazsýn diyenlerin sesi
dur,daha merhem diye yaralara ilaç olacaksýn...
sunulmuþken sana ötelerden kudretin nefesi
böyle durup kaldýkça; kabuslarýnda boðulacaksýn...

vakýa güneþ sonsuz deðildir manadaki kadar
madde yok olmazsa daha da parçalanacak;
seni bir gören var, ona zerre olsada ufuklar
neyi yüklenirsen yüklen onlar hep burda kalacak...
Sosyal Medyada Paylaşın: