Bir çift göz ki alýr beni benden; Derinlere dalarým, o gözler öylesine büyür büyür... Sanki; ummanda bir sahra olur, uçsuz bucaksýz vadiler... Gökyüzü kadar,feza kadar, uzay kadar, derin ve yüksekte Sanki; kaybolurum gizler aleminde Girdaplar oluþur düþlerimde,düþündüklerimde kendimde
O gözler sanki; Okyanus Ve kýyýsýnda bir sal ki hazýr beklemekte, Binerim sonsuzluða varmak için Çünkü; artýk bir hancýdan çok, þimdi yolcuyum Huzura,mutluluða doðru yelken açtým...
Bir baþýna kalýnca, huzur bulur muyum? Ve her þeyden nasýl da çok uzaklarda bir yerlerdeyim Dinlenirim demlenirim hüznüme yenik düþer gibiyim Yangýnlardan sonra küllenmiþ küllerimden Yeniden doðarým
Alabildiðine uzaklaþýrým kendimden her þeyden herkesten Ummana varýr gibi menzile varýr gibi Kul’un Allah’ yalvarýþý, yakarýþý gibi Hatta Kâbe’yi tavaf eder gibi...
Ama sonra bir bakarým gittiðim yerden dönmüþüm Nasýl döndüðümü hiç bilmeden Nedir bunun adý sordum yüreðime,kendime, ruhuma, benliðime Ve cevapsýz kaldý sualim kendi içimde... Sanki; sözün bittiði noktadayým ve, Sustum.
11/11/2013
00/00
F.AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.