Hemhâl

“Sersem kargalarýn yüreðine
Beyaz armut tozu serpilmiþ…”


Ýnan/ki!
Zalim bu devran
Ýç çekiþlerden bu yana
Kaldýrýmlar ölüm kusar
Acýlar savsaklý dillerde
Sözler siyahýný býraktýðýndan
Gözler aþiyan torbalarda…


Bilinmez;
Sevgi çiçekleri hormonlu
Yüzleri asýk saltanatlar kuruldu
Uyuþuk bir elin acizliði
Bana da diyor öteki/
Ötekileþmiþ uçurumda
Ruhu talan aynalarda
El ele vermek vardý aslýnda
Sýrtý sýrta hemhâl olmak


Fýsýltý yok!
Yaðmurlar yüreksiz
Sözler kesildi uçurumlarda
Ýnat hükümlü arýlar konuyor
Gökkuþaðý boyalý sancýlara


Balçýðý fazla gelmiþ güneþe
Suya hasret kuþlar gibi
Yüzlerini yiyen karanlýk
Kadýnlar þalvarlý
Çocuklar iþçi
Simit satýyor
Biri/
Biri keder…


Uyuz bir kendilik var etrafta
Benden olanlar saða
Senden olanlar sola
Hadi marþ
Marþ…


Karanfil yüklü kadýnlar
Önlerinde bebeler
Üç olsun/
Beþ olsun…


Ýstersen bir aðaca direk
Ya da soluk benizli yarýnlar
Emsin kuru dudaklarý/


Ve…
Bir çýnarýn yüreðine
Ýki diþ özgürlük tohumu
Düþsün ana dölütlerinden

Hürriyete…



Sosyal Medyada Paylaşın: