Bir damla su içinde hayat denen muamma. Bir damla kan kök salar sargý tutmaz yarama. Düþer de mevsim mevsim dallarýmdan yapraklar... Bir güneþi yoðurur vatan olmuþ topraklar. Geceler derya gezer gündüzler düþer neme. Hey gidi kör karanlýk çile benim kime ne...? Mum yakýyor güneþten hu çekiyor derviþim. Dergâhýn kilit taþý taþ temele ermiþim. Þimdi bir hayal gibi girdiðim baþka kýlýk! Kanlý kefen sýr verse çürümez kanlý sarýk! Sancaðýmý görenler âþýktýr bu hilale; Kumaþý Malazgirt’tir rüzgârý Çanakkale. Dalgalan sen de öyle bin yýllar gibi yeni; Turan elinden geldim Altaylar tanýr beni. Kafkasya üzerinden Kýrým’ýn bozkýrýndan Erciyes eteðinde kara kýl çadýrýndan Ýstanbul surlarýnda melekleþtiðim zaman; Balkanlara selamýn mührünü tanýr ferman. Çadýrdan saraylara girdiðim gün, bilmiþim. At sýrtýndan indiðim gün sürgünde ölmüþüm. Can yoldaþlarým gibi bitecek her seferim. Adý yok ocaðýnda toplanacak neferim. Arifler verecek de hikmetten nefesini; Minareler kendinin hissedecek sesini. Bastýrmak için yine, çýldýracak edepsiz Duyan var mý ölüyü aðlayan kim sebepsiz...? Ben çok aðladým dostum bulanýk sele döndüm. Deryaya karýþýnca tertemiz güle döndüm. Gülzarýmýn kokusu yayýldý buram buram. Bülbülü katledince daðýldý gönül yuvam. . . . Bülbül kanýdýr güle kýrmýzý rengi veren. Türlü rengi olsa da sabýr güldür gül eren. Kanlý gözyaþý kahrýn dile gelmez cismidir. Acýyý yudum yudum içmek bunun resmidir. Bülbül kimi insandýr kimi kurumuþ ýrmak.. Kimi Mevlayý ister kimi Leylaya varmak.. Beþ bin yýlýmýn sözü dilin dizginini tut...! Hýrs haddini bilseydi kibirlenmezdi Nemrut...! Kimse eþkýya doðmaz, bela olmaz, it salmaz. Ýfritler saldýrýrsa; þeref, namus, þan kalmaz. Sancaðýn hükmü geçmez haksýzlýk yapýlýrsa; Ýfridin sonu gelmez hak yoldan sapýlýrsa; Ey yüce dað zirvesi bin sene yaþadýðýn; Dün ü günü tecrübe damarda taþýdýðýn; Ýlim irfan dergâhý kendini yenme fýrsatý. Ýlmine secde eden âlimin kandýr sanatý. Kýlýca yol gösteren kalemin erdemidir. Erdem odur ki sözün gönül almýþ demidir. Kýlýcýn gönlü vardýr âlim bunu alandýr. Kim ki baþka söylerse bil ki sözü yalandýr. Sözü eðip bükmeden söylemekse delilik; O yüzden deli kanda hiç bulunmaz velilik. Düþene el uzatmak peygamberlik mirasý. Din dil ýrk bilir miydi Ýlk Adem’in Havva’sý. Kabil’in ayak bastýðý akýl nefsini kaþýr. Kan davasý güdenin kaný kimden iz taþýr? Elhamdülillah daim Habillerdi sultaným. Beþ bin yýllýk ömrümde gözyaþýydý vataným. Bayraðý bayrak yapan destan yazan gözyaþým. Ben vatan deðiþtirdim þahidim mezar taþým. . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.