göz kapaklarýmdan uykusuzluk akýyor Þer ’na ki sen geceyi katran diye çaldýn gözlerime aþka semah dönen derviþlerin secdeye deðen alýnlarýndan içerime akýyor tuzlu sýcaklýk
duvarlarý yýkýk geceye savurdum hýncýmý ki sýðmazdý avuçlarýma dünya bilirsin þimdi hüznün hezeyanýndan arda kalan mavi üþüyor gözlerimin gecesinden Þer’na
daðlý bir zýlgýttýr oysa yüreðimin çukuruna düþen adýn tenimin ker’piç’liði sýzlar dudaðýmda devþirilir aþka adýn nakýþ nakýþ ah Þer’na neden geçmiþimden sana akýyorum durmadan