Ufuk çizgisine deðdi parmaklarým Bütün parmaklýklar aralandý Gün ýþýðý derlermiþ, Bir þey sýzdý içeriye
Gözlerimde dondu zaman Aynalar kýrýldý Kekeledim, bocaladým Çekildim korkup
Gittiðim her yere Beraberimde gelen bir gölge Duyduðum uðultularýn ortasýndan Yükselen o ses
Bu þehri de terkediyorum hýzla Ardýmda yangýn yerleri býrakarak Uzuyor sakalý piþmanlýðýmýn Üzülüyorum
Gafil avlandým karanlýða Kýsacýk sürdü parýltým Yenildim kendi düþlerime yine En zoru kabullenmesi
En zoru susmasý aslýnda Söndürmesi mumlarý Islýk olup kývamsýz Notasýz nakaratsýz Çalýnmasý en zoru
Lokum var mendilimde Umut var biraz da Gök gözlü çocuklardan Yarýnlar var Mektup var sýladan Kahýr var sitem var Biliyorum Kapanacak masalsý öpücükler var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.