çay içerken bitmez film
Kaç istasyon geçtik haberim yok.
En son yemyeþil bir tepede,
tek baþýna bir aðaç görmüþtük.
Gökyüzüne uzanan dallarýndan atarken saçýn rengi yapraklarýný,
kökünü besler her sonbahar demiþtin.
Gökyüzünde eline benzer bir bulutu tutmaya çalýþýrken,
bir kuþun hýzla kanat çarpýþý vurdu kulaklarýma,
saçlarýma deðdi ellerim,
aralanmýþ pencereden vuran rüzgarla daðýttým tekrar.
Her renk birbirine girdi bir an,
yeþil, mavi, sarý, turuncu.
Amatör bir ressamýn dokunuþu gibi þekillendi alaca bulaca tablo,
tutup bir kenara astým.
týkýr týkýr týkýr týkýr ...
Vagonlarda ki sesler kulaklarýmda uðuldadý,
ne çok sözcük daðýldý gökyüzüne,
geride kalan yollar gibi,
söylendi bitti raylar altýnda.
Bir istasyonda durmuþtuk,
kumral bir çocuðun üstünde
omuzlarý düþük bir palto cepleri dolu ve aðýr.
Loþ ýþýktaki sarý gözleri takýlmýþ raylara
bir avucu dolu diðeri havada inip çýkan.
Cebinde ki taþlarý teker teker aðýr aðýr savurdu raylara,
önce bir týk
sonra iki
sonra bir daha
bir dahakinde saða sola çarpan iki ses.
Bir yandan dolarken rüzgar sesi, kaðýt kadar aralýk pencereden,
her atýþta dilini damaðýna vuruþu,
taþ sesleri ve bir tren düdüðü,
ömrümde böyle senfoni iþitmedi kulaklarým.
Hey çocuk heey !
Ne kadar hazýrmýþ kulaklarýna deðecek bir sese.
Küt saçlarýný savurup çevirdi, sarý gözlerini gözlerime,
cebimden çýkarýp bir kaðýdý,
buruþturup fýrlattým ayaklarýnýn ucuna,
alelacele iki kelime yazýp.
Koþtu çocuk,
araladý,
bir taþla düzeltti buruþmuþ suratýný kaðýdýn.
Bir tebessüm asýp paltosuna,
katlayýp soktu göðsüne
ve bütün taþlarý saçýp raylara,
son notasýný vurup yürüdü hýzlý hýzlý.
Taþlarý düþündüm giderken tren, paslý raylarda,
Bir çocuðun taþtan senfonisini.
Sahi, bu raylarýn pasý
gidiþlerin gözyaþýmý demiþtim ya sana
artýk biliyorum cevabý.
Cýlýz ýþýklý istasyonlar
ve herkes el sallarken sevdiklerine,
yolculanamayacak kadar yalnýz bir yolcunun boþluða salladýðý eli,
sallanýrken havada,
bir istasyon bekçisi kaldýrdý elini
karþýlýk bulan vedasýyla bir yolcuydu artýk yolculanmayan.
Bir uðurlayan bulmuþtu gidiþine,
gözyaþlarý, tebessüme dönen dudaklarýna deðdiði vakit dahada hýzlanan elleri ile
bir filmin en dramatik sahnesine döndü ortalýk,
en kral filmi getirseler namý okunmazdý bunun yanýnda.
Belki bir Türkan Þoray filmi deðildi,
pencereden uzattýðým saçlarým, karmakarýþýk havalanýrken,
dudaðýnýn üstünde ne bir ben
ne de bir gamzem yoktu yüzümde.
Omuzlarýmda bir kürk yerine hýrkan vardý,
üþümeyeyim diye sardýðýn.
Gözlerim bir ahu sayýlmazdý ama sen yeþilini çok severdin,
makyajsýz yüzündeki benleri sayardýn ben uyurken,
sana þiirler yazdýðým sarý defterin sayfalarý daðýlýrken rüzgarda
ki ne sen fakir oðlan nede ben zengin kýzdým,
sadece iki korkaktýk, bir durakta inmeye bile korkan.
Arka perondaki teyzeyi hatýrladýn mý ?
Çayýný tutarken sesin gibi titreyen ellerine bakýp dolan gözlerini,
ben hiç unutmadým kazýdým göz bebeklerime.
Þimdi,
o titrek ýþýklarýn vurduðu adýný bilemediðim,
kýrýk tabelasý fersiz sallanan, o renksiz duvarlarýn yuttuðu istasyonda,
yüzün o kadar güzeldi ki
yarýsý yalarken yüzünü güçsüz sarýlýðýn,
yarýsý ulaþamayýp gölgeledi alnýnda ki beni.
Elimi cebime attým ufak kaðýt parçasýný aradým,
sana karaladýðým.
Doðru ya o istasyonda ki çocuða vermiþtim,
neden güldüðünü þimdi anlýyorum,
’benimle kal bir istasyon daha’ ,
bir çocuk için fazla iddialý bir söz olurdu.
Kaç istasyon geçtik, hatýrlamýyorum.
Hýrkanýn yakalarý ýslanmýþ, böyle daðýnýk uyumam oysa,
aðlamýþ mýyým ?
Göðsümde ki baþýný fark etmek uzun sürmedi,
ya bir düþ, gördüðüm
ya da uyanmak istediðim bir kabus.
Arka peronda ki teyze geldi,
ikimizde, titrek ellerimizle çaylarýmýzý içiyoruz þimdi.
Seni sordu, neredesin ?
Hem nerede görülmüþ,
kadýnlarýn mendillerini,erkeklerin kirpiklerini ýslatan,
en güzel filmlerin asýl kýz çayýný içerken bittiði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.