KENDİNE GEL ARTIK!

Ne zaman bir çocuða rastlasam,
Gözünde bir umut ýþýðý arýyorum.
Umutsuzluðum omuzlarýmda yük;
Omuz yaramý çocuklarla sarýyorum.

O kadar temiz ve masum bakýyorlar
Kendilerinin sandýklarý dünyalarýna,
Sanki umut parlýyor gözlerinden;
Sevgi ve barýþ için yatýyorlar rüyalarýna.

Büyümesin istiyorum! Çocuk kalsýn onlar,
Çocukça geçiþtirsinler bunca kötülükleri.
Büyüyüp de gaflet ve ihanete uðrayýp;
Hayal kýrýklýðý ile yanmasýn yürekleri.

Bizler gibi aç açýkta kalmasýnlar istiyorum,
Ýradeyi icazetle ipotekte olmasýn beyinleri.
Kaybedilmiþ bulmasýnlar öz deðerlerimizi,
Baþlarý dik dursun; bükülmesin boyunlarý.

Öyleyse diyorum kendime bu acizlik nedendir?
Neden temiz bir Türkiye býrakmayalým onlara?
Sen, Türk oðlu Türksün! Kendine gel artýk;
Gaflet ve dalaletle seyirci kalmayalým olanlara.


Abdullah Aytekin

Sosyal Medyada Paylaşın: