Çıkmaz Sokak
Hayat dediðin çýkmaz sokak
Hele de çýktýysa bir can, bedeninden…
Ben babamý o çýkmazda yitirdim
Tutup da öpemedim ellerinden…
Saat, gecenin yeni güne devri
Ölüm meleði tanýdýk bir sokaða dadanmýþ
O geldiðinde, babam uykuya daha yeni dalmýþ…
O saatlerde hayra yorulacak iþ olmaz
Ne var ki ömrü veren almýþ, hikmeti sorulmaz…
Durumu nasýl diye sordum, baban öldü dediler
Hayatýmýn bu en zor sorusuna ne kolay cevap verdiler…
Yýkýlmaz bir sütun gibiydi benim babam
Ne ise çilekeþ ömründen arta kalan
Getirip morgda teslim ettiler…
Ölüm yaþanýr mý diye sorma yaþayan bilir
O nasýl bir acý, ne tarifsiz bir keder
Sanki canýmý yerinden söküp avuçlarýma verdiler...
Zamanýn gölgesi, aðýr mý aðýr
Ölüm dediðin hem kör, hem de saðýr
Aðrýlarýn küfüne bulanýr ömrümün tortusu…
Gözyaþýmý kurutmuþum, gülmeyi unutmuþum
Saati ölüme kurmuþum
Ýçimde uçsuz bucaksýz bir yaþamak korkusu…
Hayat dediðin çýkmaz sokak, babamý da aldý kara toprak
Zordur ölümü anlamak, kaybolunca babanýn kokusu…
Ýsmail BOYRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.