Dün gece Feryadýný dinledim göðün Kuþlarýn çýðlýðýnda yýrtýlýrken ay Yalnýzlýðýn yasasýný yazdým alnýma Küf koktu çiçekler Rüzgârlar busesini kondururken dudaðýma Yine de Kimse söndüremedi içimdeki ateþi Büyüdükçe büyüdü yangýn
lila renkli gece sustu Issýzlýk üfürdü sol yanýma Anladým ki Deniz Kýyýsýnda köpükleri intihara taþýr Mumyalanýr güneþ her sabaha Elimde kýrýk makas Siyah beyaz resimlerde keserken anýlarý
Anladým Cinnet geçirir gözden akan her damla yaþ Þizofreni duygular besler kalpte Aþk Kanser gibi büyürken yürekte Yalnýzlýk yumruðunu demir gibi indirir Titrer yer Deprem olur bedenin her uzuvlarýnda
Anladým Dalarken uykuya Bedenden ayrýlýr insanýn iskeleti Bir yanda parçalanmýþ hayal durur Bir yanda Kriz geçirmiþ hayat Geçmiþinden tüm ölüler unutulur Hýçkýrýðýn iniltileri yükselir semaya Anladým Mumyalanarak doðar güneþ sessizce Her sabaha
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.