FİRUZE

FÝRUZE
Kahve çekirdeði kokulu günlerde,
Gamlarý sinesine çekerek,
Gönül yoluna düþmüþtü Firuze..

Gülüþler açan gül yüzünde,
Bir süzgeç gibi acýlarý süzüp,
Hayatý mayalýyordu Firuze..

Üþüyen o masum yüregini,
Umut peleriniyle sarýp,
Isýtýyordu bebek gibi Firuze…

Uçurumun kenarýndaki hisleri
Nefesini tutup beklerken,
Çok vaktim var ölmeye diyordu Firuze….

Nedenini anlamadýðý bir girdapta,
Düþleri alabora olmasýn diye,
Ebem kuþagýna tutunuyordu Firuze…

Ah Firuze yürekler,Ahhhhhhhhhhh.!!!!!!
Kuþsuz coðrafyalarýn kanatsýz melekleri
Hayatýn kaldýrým kokulu karanfilleri
Tazecik hislerin kelebek elbiseleri….

Ýnancýnýzla koparýp,atýn
Kanser çiçeklerini topraklarýnýzdan
Papatya senfonisi dinlesin ruhunuz
Çýkarýn,
zulanýzdan en güzel seviþleri,
Bir tohum gibi serpin,
direndiginiz yaþantýnýza…ÞAÝRE ARZU GÜNAL /14.11.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: