Aðlama yüreðim sus! Sesini kimse iþitmesin Sessiz hýçkýrýklara boðul ama fark etmesinler Gözyaþlarýn mýdýr içtiðin son þarap kadehinden Fark etmezsin bir zehirdir yakar gider derinden Sus yüreðim sus kimseler iþitmesin sessiz hýçkýrýklarýný Kaç, saklan ne kadar uzaða gidebilirsen git Gölgeni bulsunlar bir uçurum kenarýnda Yinede seni görmesinler Sus yüreðim! Aðlama, konuþma Bir savaþýn ortasýnda kalmýþ mermisiz silah gibi ol Kimseye bir þey söyleme O anda kendine yetemezsin Bir el dokunur o anda sana, belki bir mermi koyar Silahýn namlusundan çýktýðý anda Belki baþka eller dokunur sana Baþka ellerden çýkan mermi baþka yürekleri de aðlatýr Ama sen yine sus Sadece sus! Yine sabah güneþin doðmasýný bekle Belki güneþ o gün senin için doðar…