Kalk Orhan Veli,Dinle İstanbul'u

Ne ümitlerle geldim,herkes gibi bende buraya
Hangi topraðý kazsam,bedava altýn bulmaya
Gelir gelmez satmaya kalktýlar,köprüyü banada
Kendimi kaybettim,kayboldum ben Ýstanbul’da.

Ýstanbul’dan kaçýyorum,þimdi bakmadan ardýma
Köyüme geri dönerim,hasretle koþarak yuvama,
Paran varsa Ýstanbul’da,yaþarsýn kral gibi
Pulun yoksa aðlatýrlar seni,bir köle gibi.

Resimlerdeki Ýstanbul’u aradým,yýllar boyu
Ömrüm yetmez tanýmaya,semtlerini,dar yolunu
Anladým ki yaþanmaz olmuþ,artýk bu koca köyde,
Kurban olurum ben,yaþadýðým doðduðum köye.

Tertemiz hava deðil,havamý almýþým burda,
Paramý herþeyi kaptýrmýþ,eþyamý satmýþým burda.
Her türlü insaný; yalaný,dolaný görmüþüm burda
Havasý suyu kalmamýþ,bereket kalmamýþ Ýstanbul’da.

Kalk Orhan Veli kalk,dinle Ýstanbul’u gözlerin açýk,
Gözlerinle gör þimdi,o þiirindeki Ýstanbul’u
Ýnsanlarýn sözleri,gözleri,dilleri,üstleri açýk saçýk,
Býrak Ýstanbul’u sahibine,sen yerinde rahat uyu.

Ýstanbul’u almaya gerek yok,Ýstanbul zaten bizim
Yeter ki kýymet bilelim,baþka ele vermeyelim
Ýstanbul’u almak zor,vermekse çok kolay
Osmanlý’dan kalmýþ miras,dünya kadar cami,saray...
Sosyal Medyada Paylaşın: